Laatste dagje vol genieten van de zon, zwembad, de fraaie tuin. Rustig de berg etappe afgekeken, snel gedoucht om met de bus van 18 uur naar het dorp te gaan. Het was druk op het strand en op de boulevard. Dat is zo leuk aan dit plaatsje, er zijn toeristen maar ook veel lokale bevolking, je ziet dat mensen elkaar graag ‘s avonds op de boulevard of in de steegjes op de pleintjes ontmoeten.
Ik zat een lekkere ijscoupe te eten toen er ineens consternatie was… er kwamen mensen van het strand rennen, een ambulance met sirene kwam aan gereden en stopte pal voor het terras, dus alle gasten verzetten snel alle tafeltjes en stoeltjes om ruimte voor de brancard te maken.
Ik ben maar gewoon lekker door gegaan met mijn ijsje, kon vanaf de boulevard toch niet op het strand kijken wat er aan de hand was. Onvoorstelbaar dat auto’s gewoon gingen toeteren omdat die ambulance de weg versperde. Het ging allemaal op zijn Italiaans kennelijk. Bleek dat het een oude man was (zal wel onwel zijn geworden of zo) maar hij zat rechtop op de brancard toen hij met ambulance mee ging. Alle gasten hielpen netjes het terras weer in orde te maken en iedereen ging weer rustig verder.
Afscheid genomen van de fijne plek aan zee, op het dorpsplein nog iets gegeten en me vermaakt met mensen kijken en het naar binnen ‘loeren’ van de appartementen boven de winkels. ‘s Avonds hebben de bewoners de luiken wijd open, lampen aan en zie je de gewelven op de plafonds. Fraai gezicht maar de inrichting lijkt sober.
Net terug in het hotel om de rugtas weer in te pakken. En… nee ik heb niet alle kleding gedragen, had toch nog een blouse, legging, vestje en 2 topjes te veel bij me. Dus het kan zelfs nog met iets minder (mits inderdaad het weer dat toe laat).
Nu tijd om de finale te kijken, het is nog niet erg leuk om naar te kijken, hopelijk brengt de tweede helft meer kijkplezier.

Ik reis morgen weer meer richting Nederland, met een tussenstop in Zurich. Het is wel met een beetje pijn in mijn hart en lichte weemoed dat ik deze fijne plaats ga verlaten. Misschien moet ik maar zeggen ‘tot ziens Loano’.